 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Пры суседзях у вёсцы нялоўка
«Невучоным» сябе паказаць,
I пільнуецца хлопец, каб слоўка
Так, як кажуць яны, не сказаць.
Мовы ён не забыўся, вядома,
Гэтых простых і сьціплых людзей.
Толькі ён ужо год як ня дома
I на дом не ўскладае надзей.
Маці песьню малому сьпявала
Пра духмяны ў бары чабарок...
Песьня сыну нялюбая стала,
Як пакінуў бацькоўскі парог.
Ад калыскі знаёмыя рэчы
Ён па-іншаму ў хаце заве.
Маці туліць хусьцінаю плечы:
«Што ж, і пэўна... ня ў вёсцы жыве».
Ёй ня ў крыўду сынкова пагарда...
Друг высока абучаны мой!
Сёньня матчынай мовы, а заўтра
Засаромісься маці самой?
Ведай: роднае слова грымела
У крывавым агні барыкад,
За свабоду адважна і сьмела
Заклікала ў паход, як набат.
За яго паміралі і гіблі,
Каб на зьдзекі і глум не аддаць,
Каб маглі нашы песьні і гімны
У вяках на планэце гучаць!
«Літаратура і мастацтва» за 21 кастрычніка 1960 г
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
